Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, σήμερα...

...ευκαιρία να δώσουμε το βήμα στους ποιητές!
Καθώς τα λόγια που μιλούν κατ'ευθείαν στην καρδιά των ανθρώπων,
δίνοντας φωνή στο ανείπωτο,
δεν γνωρίζουν εθνικότητα, κατηγορίες, προσδιορισμούς και διαχωρισμούς...

Ναζίμ Χικμέτ,ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Όταν ετούτο το άστρο που το φως του

Πέφτει τώτα στα μάτια μου σα μια χρυσή σταγόνα

Όταν ετούτο τ’ άστρο πρώτη του φορά

Έσκισε τα σκοτάδια του κενού

Πάνου στη γης δεν ύπαρχε μήτε ένα πανδοχείο

Τ’ αστέρια ήτανε γέρικα

Κ’ η γης ‘ητανε βρέφος.

Είναι μακριά από μας τ’ αστέρια

Μακριά-μακριά, πολύ-πολύ μακριά

Ανάμεσα στ’ αστέρια η γη μας είναι μια κουκίδα

Μια τόση δα κουκίδα

Κ’ η Ασία τόνα πέμπτο είναι της γης μας.

Μια χώρα της Ασίας είναι οι Ινδίες.

Μες στις Ινδίες μια πόλη είναι η Καλκούτα.

Ο Μπενερτζή δεν είναι παρά μοναχά ένας άνθρωπος μες στην Καλκούτα.

Και, να, τι θέλω τώρα να σας πω:

Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας

Φράξαν το δρόμο ενός ανθρώπου

Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο που βάδιζε.

Να το λοιπόν

Γιατί δεν καταδέχομαι

Να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.

Θα πείτε: τ’ άστρα είναι μακριά

Κ’ η γη μας τόσο δα μικρή.

Ε, το λοιπόν ό,τι κι αν είναι τ’ άστρα

Εγω τη γλώσσα μου τους βγάζω.

Για μένα το λοιπόν πιο εκπληχτικό

Και πιο επιβλητικό

Και πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο

Είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει

Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουν.

Τάσου Λειβαδίτη: ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΤΙΧΟΣ

Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.