Την εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τη σχολική ενσωμάτωση και πρόοδο των Μουσουλμανοπαίδων, την ξεκίνησε το περασμένο φθινόπωρο το «Δίπυλο», με σκοπό να εγείρει προβληματισμό και να προκαλέσει διάλογο μεταξύ της μουσουλμανικής κοινότητας, των εκπαιδευτικών και των πολιτικών και άλλων φορέων που μετέχουν στην εκπαίδευση των παιδιών.
Η ανάγκη για μια τέτοιου τύπου δράση προέκυψε από την καθημερινή επαφή με τους μουσουλμάνους μαθητές και τα ποικίλα μαθησιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο ελληνικό σχολείο. Γενικότερα, πυρήνας του προβληματισμού όλων αποτελεί η δυσχερής ένταξή τους στο σχολικό γίγνεσθαι, η οποία αποτελεί κομβικής σημασίας παράγοντα τόσο για την απρόσκοπτη και υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και την ομαλή ένταξή τους στο κοινωνικό σύστημα, όσο και για τη βελτίωση των εφοδίων που θα τους καταστήσουν παραγωγικούς στην αγορά εργασίας.
Η δε σύγκριση της απόδοσης των μουσουλμανοπαίδων με εκείνη των επίσης αλλόγλωσσων παιδιών των μεταναστών που πλέον φοιτούν σε όλα τα ελληνικά σχολεία και δείχνουν να προσαρμόζονται και να αποδίδουν καλύτερα, καταδεικνύει ότι πέρα από τον ανασταλτικό παράγοντα της γλώσσας, πρέπει να υπάρχουν και άλλοι προς διερεύνηση λόγοι, που δυσχεραίνουν την επιθυμητή εξέλιξη των παιδιών στο σχολείο.
Για τους λόγους αυτούς, την Τετάρτη 6/4 έλαβε χώρα η 2η συνάντηση γονέων στο Κέντρο Ημέρας, με σκοπό να συζητήσουμε όλοι μαζί –εκείνοι ως γονείς και εμείς ως εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι που δουλεύουμε για να αυξήσουμε τη μαθησιακή ετοιμότητα και την επίδοση των παιδιών στο σχολείο- πιθανά προβλήματα που αντιμετωπίζουν με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και με το σχολείο. Εκ μέρους μας άκουσαν τη δική μας άποψη για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο σχολείο: Πέρα από τη διγλωσσία -η οποία, αν γίνει αντικείμενο σωστού χειρισμού, από «πρόβλημα» μπορεί να εξελιχθεί σε εφόδιο των παιδιών για το μέλλον-, υπάρχει αθέλητη ολιγωρία εκ μέρους των γονέων να «στρώσουν το έδαφος», πάνω στο οποίο θα καλιεργηθούν και θα ανθίσουν οι καρποί της γνώσης. Αντίστοιχα υπάρχει και μια σειρά από ενέργειες, στις οποίες αν προβούν οι γονείς, θα βοηθούν περισσότερο τα παιδιά τους στην αντιμετώπιση των σχολικών υποχρεώσεων. Θεμέλιο και στόχος οποιασδήποτε κίνησης εκ μέρους του γονιού οφείλει να είναι το «μεγάλωμα» της αγάπης του παιδιού για τη γνώση και τα το σχολείο, το οποίο, σαν ένα μικρό βλαστό, το «ποτίζουμε» καθημερινά, όντας για τα παιδιά μας πρότυπα και σύμμαχοι στο δύσκολο εγχείρημά τους, παρέχοντάς τους όσο γίνεται πιο βοηθητικά ερεθίσματα.
Στο πλαίσιο αυτό, θέματα όπως η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του γονέα για να αντοποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις του ρόλου του, η διευκόλυνση της επικοινωνίας με τους εκπαιδευτικούς, η αναφορά σε μεθόδους διαπαιδαγώγησης και ανατροφής των παιδιών, η διαχείριση της δικής τους ‘’σχολικής εμπειρίας’’ και η δημιουργία κινήτρου για μάθηση στα παιδιά, η καλλιέργεια στοιχείων της δικής τους πολιτισμικής κληρονομιάς και η ενσωμάτωση (από πλευράς τους) στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς και η αναφορά στα δικά τους πολιτισμικά πρότυπα με τα οποία οργανώνουν τη ζωή τους, αποτέλεσαν τα θέματα της σημερινής μας διαπραγμάτευσης.
Η ανταπόκριση των γονέων υπήρξε σημαντική। Με τη συμμετοχή τους και τις απόψεις που εξέφρασαν μας κατέστησαν φανερή και τη δική τους αμηχανία απέναντι στις απαιτήσεις που εμφανίζει ο γονεϊκός τους ρόλος∙ αμηχανία που μέχρι τώρα τη θεωρούσαν φυσιολογική και ανυπέρβλητη. Ειδικά σε ό,τι αφορά το σχολείο, σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει και το γεγονός ότι και οι ίδιοι είναι αναλφάβητοι, καθώς και το γεγονός ότι η καθημερινή πίεση για την κάλυψη των υλικών αναγκών δεν τους αφήνει το χρόνο και τη διάθεση για ποιοτική συνύπαρξη και «διάλογο» με τα παιδιά τους. Ωστόσο, σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό και με ολοένα αυξανόμενη ένταση συνειδητοποιούν τα οφέλη της μόρφωσης και είναι διατεθειμένοι να «επιμείνουν» προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε τα παιδιά τους να έχουν μια όσο το δυνατόν «καλύτερη τύχη» στο σχολείο και στη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου